‘Sex, Status, and Reproductive Success in the Contemporary United States’ adlı araştırmaya nazaran, zeka düzeyi düşük bireyler daha fazla cinsel birliktelik yaşıyor ve daha fazla çocuk sahibi oluyor. Yapılan bu araştırma, daha yüksek IQ düzeyine sahip bireylerin, cinsel aktiviteyi ve çocuk sahibi olmayı daha az tercih ettiklerini ortaya koyuyor.
Araştırmaya nazaran, zeka ile cinsel ve üreme davranışları ortasındaki bağlantı çağdaş toplumda hala evrimsel kalıpların izlerini taşıyor.
İşte ayrıntılar…
İnsan ilgilerinde statünün her vakit bir yeri var.
Ancak iş yalnızca toplumsal etrafta “havalı” görünmekten ibaret değil. Amerika Birleşik Devletleri’nde yapılan kapsamlı bir araştırma, toplumsal statünün erkekler açısından sırf toplumsal saygınlık değil, tıpkı zamanda cinsel bağlantı sıklığı ve biyolojik çocuk sayısı üzerinde önemli tesirleri olduğunu gösteriyor.
Rosemary L. Hopcroft’un Evolution and Human Behavior mecmuasında 2006’da yayımlanan “Sex, Status, and Reproductive Success in the Contemporary United States” isimli akademik makalesinde bu durum geniş bir perspektiften ele alınmış.
Hopcroft, Amerika’daki şimdiki bilgileri kullanarak 1989–2000 yılları ortasındaki General Social Survey (GSS) bilgilerini tahlil etti. Bu anket, ABD genelinde rastgele seçilmiş bireylerden toplanan demografik, sosyoekonomik ve davranışsal bilgileri kapsıyor. Ayrıyeten 1994 GSS dataları üzerinden yapılan regresyon tahlilleriyle iki temel problem üzerine yoğunlaşılmış: İştirakçilerin ne kadar sık cinsel birliktelik yaşadıkları ve kaç çocukları oldukları. Bu iki değişken, iştirakçilerin gelir seviyesine, eğitim düzeylerine ve IQ düzeylerine nazaran karşılaştırılarak, farklı sosyoekonomik kümeler ortasındaki bağ araştırılmış.
Bulgular bi’ epey ilginç!
Hopcroft’un bulguları epey net: Yüksek gelirli erkekler, düşük gelirli hemcinslerine nazaran hem daha sık cinsel alakaya giriyor hem de daha fazla çocuk sahibi oluyor.
Bu sonuçlar, evrimsel psikolojideki “kadınlar, kaynaklara erişimi olan erkekleri tercih eder” hipotezini destekliyor. Bu hipotez ise büsbütün toplumsal cinsiyetten bağımsız.
Kadınlar için tablo biraz daha karmaşık. Eğitim düzeyi arttıkça biyolojik çocuk sayısı düşüyor. Bu durum, eğitimli bayanların daha fazla meslek odaklı yaşadığını ve çocuk yapma yaşını ertelediğini düşündürüyor.
Fakat her şey bir yana, ortak kümede öbür bir husus var. O da zeka düzeyi.
Şaşırtıcı gelebilir ancak IQ düzeyi arttıkça hem bayanlarda hem erkeklerde cinsel ilgi sıklığı azalıyor, hem de çocuk sayısı düşüyor.
Yani daha zeki bireyler ortalama olarak daha az cinsel birliktelik yaşıyor ve daha az çocuk sahibi oluyor. Bu durum; entelektüel ilgilerin, ferdi ömür tercihleri ve üreme davranışları üzerinde güçlü tesirler yarattığını ortaya koyuyor.
Statü sahibi bireyler daha fazla çocuk yapıyor, bu da bireylerin çocukları da daha avantajlı başlıyor. Bunun sonucunda da gelecek jenerasyonda statü farkı sürüyor.
Yani araştırmanın alt metinlerinden birisi şu: Statü farkları yalnızca bugünün refahını değil, geleceğin nüfusunu da şekillendiriyor.
Yani hülasa…
Hopcroft’un çalışması, hem akademik hem de toplumsal açıdan değerli çıkarımlar sunuyor. Erkeklerde statü, cinsel ömür ve üreme başarısıyla müspet bir bağlantı gösterirken, bayanlarda statü (özellikle eğitim) daha az çocuk sahibi olma ile sonuçlanıyor.
Ayrıca zeka seviyesi yüksek bireyler genel olarak daha az cinsel birliktelik yaşıyor ve daha az çocuk sahibi oluyor. Çağdaş dünyada bile evrimsel kalıpların izleri silinmiş değil.